Vakantie, waarheen gaat de weg…
Het is weer zover , het is bijna vakantie. Het leven gaat heel wat trager en velen verrekken op reis. Het wordt terug een hele uittocht. Wegen vol met auto’s op weg naar een hotel, vakantiewoning of camping. Voor enkele weken bos, strand, bergen, bij voorkeur overgoten met veel zonnige dagen. Ver weg of dichter bij huis genieten van de rust, even alle zorgen aan de kant.
Tijd om alle moeheid van mij af te laten glijden en na te denken over het leven. Als ik bij aankomst de vertrouwde duinen zie verschijnen en even later de golven op mij zie afkomen dan ben ik pas echt op vakantie. De kust in Zeeuws Vlaanderen is ieder jaar opnieuw een beetje thuiskomen. Hier vind ik bemoediging en energie.
Drie jaar geleden begon ik daar op een rustige, zonnige namiddag te lezen in het allereerste boek van de zeven zussen. Sindsdien ben ik grote fan van mevr. Riley en prijken al haar werken in mijn boekenkast. Reisverhalen zijn altijd een populair genre. Ik weet niet of de verhalen van de zeven zussen de tand des tijds zullen doorstaan, maar ze staan wel al drie jaar onophoudelijk bovenaan in de bestsellerlijsten. De verhalen van de zussen hebben een grote aantrekkingskracht op mij. Iedere zus maakt er een andere reis om op zoek te gaan naar waar ze vandaan komt. Je wordt meegenomen naar alle uithoeken van de wereld, elke zus wordt geconfronteerd met moeilijkheden en obstakels om hun bestemming te vinden.
Tijdens het lezen van sommige verhalen leg ik soms de link met mijn eigen leven. Zijn we immers niet allemaal op reis, onderweg door het leven…?
Ook in de bijbel vinden we heel wat reisverhalen terug. Over mensen die onderweg zijn, op zoek zijn naar de goede richting in hun leven. Zo ben ook ik steeds onderweg en word ik net zoals de zussen of de mensen in de bijbel geconfronteerd met moeilijkheden en obstakels. Dikwijls heb ik de neiging om te kiezen voor de kortste en makkelijkste weg om het einddoel te bereiken. Ik laat een modern toestel, de gps, bij mijn vertrek de makkelijkste weg instellen. Heel anders verloopt de reisroute met de gps, die God voor mij instelt. Hij stuurt me soms een kant op die ik nooit zelf zou kiezen, Hij gaat geen vreemde kronkels of rare omwegen uit de weg. Ik voel er mij niet altijd goed bij. De route die mijn gps heeft uitgestippeld geeft me immers een gevoel van veiligheid, ook al is het een onbekende stem die me langs onbekende wegen loodst. Je zal nu wel denken makkelijker kan het niet. Toch zit er een addertje onder het gras, er zijn immers heel wat keuzemogelijkheden. Kies ik voor de kortste of de snelste weg, ga ik via drukke autosnelwegen of verkies ik kleine dorpjes…?
Of mijn vakantie nu dichtbij of veraf is mijn eigen ingesteldheid is belangrijk. Gehoorzaam ik blindelings de gps of vertrouw ik op de gids die nooit slaapt maar altijd goed oplet? Laat ik op mijn levensreis Jezus mijn gids zijn, luister ik naar Zijn stem, vertrouw ik op Hem, geloof ik dat Hij nooit indommelt , ook niet langs moeilijk begaanbare wegen?
Soms wordt er mij gevraagd om te keren. Ik rijd mij vast en moet een andere route volgen. Ook op mijn levensreis moet ik vaak het gaspedaal induwen en een andere route volgen. Het is een terugkerende oproep. Ik besef niet altijd dat ik de verkeerde richtingwijzers volg en ik ben soms te koppig om terug te keren. Het einddoel lijkt immers zo dichtbij. Als God mij vraagt om mijn plannen te veranderen, dan hoor ik dat niet altijd graag. Ik vertik het om de achteruitkijkspiegel te gebruiken, om mezelf aan te kijken. Ik durf de confrontatie niet aangaan met mezelf. Toegeven dat ik anderen voorbij snoefde en eigenlijk hoge boetes verdien gaat immers niet vanzelf. Hoe mooi zou het niet zijn dat ik God laat meegaan en voor mij laat zorgen op de reis van mijn leven. Ik hoef me nooit meer af te vragen welke kant ik uit moet, zal me nooit meer vast rijden.
Het zal geen droomreis worden, de tocht kan lastig en zwaar zijn, maar met God aan mijn zijde zal ik mij comfortabeler en meer relaxed voelen. Het blijft soms zoeken maar samen met God zal je er komen. Samen grenzen oversteken en onbekende gebieden verkennen. Als je de richting loopt die God je toont zal je steeds zijn daar waar je moet zijn. Dan wordt het een mooie en onvergetelijke reis. Een zalig vakantie, ik wens het jullie van harte.
(Hilde Renneboog)
