Beloken Pasen is de eerste zondag na Pasen. Op Goede Vrijdag hebben we het lijdensverhaal gelezen, en op paasmorgen was er het licht van de paaskaars en weerklonk er een hoopvolle boodschap in de lezingen en de liederen. Op beloken Pasen sluiten we de paasweek af.
Beloken, een verouderd woord. Beloken Pasen velen onder ons nemen deze woorden niet meer in de mond. En eerlijk, toen ik voorzichtig gevraagd werd hier ‘iets’ over te schrijven dacht ik ook heel even, Is er niks ‘moderners?’ Ik vond dit zo oubollig klinken, Beloken Pasen, maar goed, na een jaartje schrijven ga ik geen enkele uitdaging meer uit de weg. Gaandeweg ontdekte ik plots een grote rijkdom in wat op het eerste zicht oubollig leek….
Luiken kennen we allemaal: luiken, rolluiken. In ons dialect: een persienne, een blaffetuur, een afrolder. Jeugdigen onder ons hebben het over zonnewering, of screens. Maar hoe we dit alles ook omschrijven ze hebben allemaal hetzelfde doel: een ruimte afsluiten en verduisteren.
Zo zitten ook de vrienden van Jezus binnen die week na Pasen. Achter gesloten deuren en ramen, uit schrik voor de tegenstanders van Jezus. Jezus is dood, gestorven en begraven. Zijn vrienden zitten samen, ramen en deuren vergrendeld uit angst voor de mensen. Ze weten dat Jezus is opgestaan maar echt geloven kunnen ze het niet. Ze zitten samen rond de tafel, iedereen in zichzelf gekeerd, iedereen met zijn eigen verdriet. De vorige keer was Jezus nog bij hen, nu zijn ze bang en angstig. Hun wereld maakte een bocht van meer dan 180 graden. Iedereen zit daar met zijn eigen herinnering en in die gebrokenheid komt Jezus hun leven binnen. Ineens staat Hij daar in hun midden. Doorheen de angst en geslotenheid komt Hij zomaar hun leven binnengewandeld met een heel bijzondere groet: ‘Vrede zij met jullie.’
Als ik angst voel kost het mij soms ook heel veel moeite om terug naar buiten te komen. Uit angst blijft mijn deur potdicht, sluit ik mij op in mijn eigen veilig kringetje. Er is mij zoveel pijn en onrecht gedaan dat ik maar binnen blijf achter vergrendelde deuren en verduisterde ramen. Maar welke deur ik ook gesloten houd, God vindt steeds zijn weg om naar binnen te komen! Door de deur te openen zal Jezus mij terug positief in het leven leren staan. Jezus komt mij opnieuw geloof en vertrouwen geven. Hij brengt terug vrede in mijn leven als ik bang en onrustig ben. Wat er ook gebeurt Hij is bij me, ik vind terug vrede in mijn hart.
Het zou al te eenvoudig zijn als het verhaal hier stopt. Neen, er komt nog een vervolg. Na Jezus’ verschijning komt Thomas terug thuis, hij begrijpt de opluchting bij zijn vrienden niet. Thomas doolde ontredderd en verlaten door de straten. Het beeld van zijn goede vriend Jezus dood aan het kruis laat hem niet los. Het zal je maar overkomen je steun en houvast aan het kruis te zien sterven. En dan, bij zijn terugkomst, zeggen de anderen ‘Jezus leeft, meer nog, Hij was hier!’
Natuurlijk roept Thomas ontredderd, ‘Ik wil hem zien.’ Thomas is furieus want dit kan niet. Zijn vrienden zijn verblind door verdriet en vertellen onzin. ‘Laat Jezus maar terugkomen,’ zegt hij, ‘ik wil hem ook zien, met zijn wonden.’ Ze bereiken het hart van Thomas niet, het is heel pijnlijk om zijn afgeslotenheid te zien. Thomas voelt alleen maar leegte en gemis. Er is een diep verlangen binnenin hem om Jezus te kunnen zien, Hem opnieuw te ontmoeten. Als hij Jezus uiteindelijk ontmoet roept hij, ‘Mijn Heer en mijn God.’ Vanaf die dag laat zijn geloof hem nooit meer los en leeft hij naar Jezus’ voorbeeld.
Net als Thomas zijn er ook dagen dat ik met mijn geloof worstel, dat ik zichtbare en tastbare bewijzen wil zien. Als Jezus sterft aan het kruis word ik moedeloos, sla ik mijn deur dicht, blijf ik opgesloten in mezelf. Net als Thomas wil ik Jezus zien en voelen, word ik overspoeld door twijfel en wantrouwen. Dan staat Jezus aan mijn deur met de woorden, ‘Blijf geloven en vertrouwen, zonder te aarzelen!’ Als Jezus voor mij staat voel ik opnieuw een diepe vrede, word ik diep van binnen aangeraakt en geloof ik opnieuw zonder te zien…
Soms is mijn naam Thomas. Het éne moment ben ik enthousiast en vol geloof, het andere moment voel ik mij angstig en zonder geloof. Dan ben ik vruchteloos op zoek naar bewijzen. Dan laat ik Jezus binnenkomen met de woorden, ‘Vrede zij met jullie.’ Jezus zegt dit niet alleen tegen zijn vrienden maar tot ieder van ons. Doorbreek met deze woorden de angst en het wantrouwen, straal de vrede uit in de wereld. Gooi de luiken open en geniet van het ontluikende leven… Ik wens het jullie van harte.
(Hilde Renneboog)
