Deken Yvan verwoordt het zo:
Het zag er zaterdagmorgen (en middag) niet zo goed uit wat het weer betrof: donkere wolken, wat regen, … Zou de avondmis wel kunnen doorgaan? Maar langzamerhand klaarde het op en tegen het voorziene uur was er zelfs wat zonneschijn in de schaduw van de kerk van Ten Ede.
Al waren er maar een 20-tal mensen die zich op voorhand hadden ingeschreven toch werd deze viering als heel zinvol ervaren, in al zijn eenvoud bij momenten zelfs ontroerend. Het was echt een deugddoend gevoel om weer met wat mensen samen eucharistie te vieren. We hopen dat in de nabije toekomst meer mensen de weg vinden naar onze openlucht-kerkplekken. Het is echt de moeite waard. We willen ook alle mensen bedanken die dit “buiten vieren” mogelijk maken: de plaatselijke vrijwilligers, de organisten, kosters, de parochieploeg, … .
Mieke Morlion schrijft:
Hieronder een mijmering bij de openluchtviering van vandaag (9mei) op Christus Koning om halftien.
Het was bijna als op een eerste schooldag; ietwat zenuwachtig: zal het regenen? Hoe zal het allemaal verlopen?
Maar alles verliep rimpelloos, met dank aan de voorbereidingen allerhande:
bloemstuk voor op het altaar, kaarsen, microfoon, het draagbare orgel (met plastiekhoes indien nodig), de klapstoelen, de alcoholgel, de aanwezigheidslijst,...
Iedereen tekende present en de aanwezigen waren heel voldaan.
Een wakkere merel zong zijn ochtendlied duchtig door de prachtige gezangen heen. De zon scheen, een helderblauwe hemel,... we voelden ons beschermd en gedragen.
We baden voor alle moeders en alle vrouwen die zich als moeder voelen voor zovelen, en... ook voor alle moeders die ons helaas hebben verlaten.
Het mama lied van Heintje was een verrassingsact van organiste/cantor Lutgard. Het was hemels en ontroerend,..., smaakt naar meer van dit!
#parochiegemeenschapGabriëlopmoederdag2021#hemels#warm#deugddoend#eengebedinopenlucht.
Nicole Verstraeten:
Het was een deugddoend gevoel om de stoelen en het alternatieve altaar op het zonovergoten gras te zien staan. De stoelen, op veilige afstand van elkaar, wachtten op de ingeschreven personen om samen eucharistie te vieren in openlucht.
Met wat creativiteit en helpende handen werd alles in gereedheid gebracht. De mis zou vlot kunnen doorgaan. De aanwezigen, weliswaar nog wat aarzelend in aantal, waren blij en tevreden elkaar terug te kunnen ontmoeten. Eindelijk na zes maanden terug samen eucharistie vieren. Ik moet bekennen, vieren in open lucht met paardengehinnik en vogelgezang op de achtergrond heeft toch iets feestelijks. Daar konden de dreigende onweerswolken niets aan veranderen. De pastorietuin op Wetteren Ten Ede bleek een uitgelezen plek. De natuur overheerste. Bij de vredeswens wensten we op coronavrije wijze elkaar de vrede en je voelde dat deze wensen hartelijk en gemeend waren.
Ik nodig hierbij iedereen uit om zo een eucharistieviering mee te beleven. Het laadt je batterijen op.
Rita Van Malderen:
Het was mooi, ontroerend, in klein gezelschap, maar deugddoend.
