Wat betekent het sacrament van het doopsel? Wat betekent het te leven als gedoopte? Welke zending heeft het doopsel mij gegeven en hoe beleef ik die? Onze bisschop is heel verheugd met dit doopproject. Hij hoopt en vertrouwt erop dat deze herbronning ons nieuwe moed zal schenken om vanuit de vreugde van de Geest verder aan de kerkgemeenschap te bouwen.
In het weekend van 13-14 november werd dit project voorgesteld tijdens de weekendvieringen in onze Gabriëlparochie. De kerkgangers ontvingen reeds een tochtboekje zodat ze zich kunnen voorbereiden op dit project. We willen de tekst van deze voorstelling hier publiceren, zodat elke lezer van dit blad alvast op de hoogte is. De voorstelling begon met een mooi getuigenis uit het tochtboekje, een getuigenis van een 93-jarige vrouw. We laten haar hier even aan het woord:
‘Ik ben geboren op 14 augustus 1928 in Sint Margriete, een dorp in het Meetjesland, vlakbij de Nederlandse grens. Ik ben gedoopt de dag erna, op 15 augustus, het feest van Maria Tenhemelopneming. Mijn ouders waren diepgelovige mensen. Als kinderen kregen mijn 2 broers, zus en ikzelf een christelijke opvoeding, zowel thuis als op school. Het was een totaal andere tijd dan vandaag, men kan zich dat nu nog moeilijk voorstellen. Iedereen in ons dorp was gedoopt, ging naar de kerk, deed zijn eerste en plechtige communie, huwde voor de Kerk en werd kerkelijk begraven. Het was ook de tijd van de strenge katholieke moraal, maandelijks moesten we gaan biechten. Zelf heb ik die tijd van het ‘rijk Roomse leven’ met zijn strenge Godsbeeld als beklemmend en zelfs beangstigend ervaren.
Het Tweede Vaticaans Concilie in de zestiger jaren betekende een ommekeer; zeker ook voor mij. Ik maakte een evolutie door. Ik kwam geleidelijk los van het strenge Godsbeeld waarmee ik opgegroeid was en ontdekte dat Jezus ons ten diepste toont wie God is, de Barmhartige. En ik herinner mij ook nog goed hoe een evangelietekst of een kerklied in de eucharistieviering mij sterk konden raken en beroeren. Mijn bidden werd persoonlijker.
In de loop van mijn leven is er erg veel veranderd, in de maatschappij, maar ook op vlak van geloof en Kerk. Ik zag het ook in mijn eigen familie. Zelf heb ik geen kinderen, maar bij mijn neven en nichten zie ik dat ze intussen ver af staan van Kerk en geloof. Ieder heeft zijn weg in het leven.
Ik ben blij met de weg die ik gegaan ben. Het is zeker niet altijd gemakkelijk geweest. Toch kan ik, nu ik 93 jaar ben, zeggen dat ik heel dankbaar ben om mijn christelijk geloof. Ik was dan wel gedoopt als baby, maar het is pas als volwassen vrouw dat ik stilletjes aan ben kunnen gaan leven vanuit mijn doopsel.’
Tot zover het verhaal van Edith uit het woonzorgcentrum Sint Vincentius in Kaprijke. Vanuit haar verhaal kan elk van ons zich de vraag gaan stellen: Hoe kijk ik terug op mijn leven als gedoopte tot nu toe? Of ook Wie of wat heeft mij gestimuleerd om stappen in het geloof te zetten?’
Welnu, deze vragen en nog veel meer zullen aan bod komen in het pastorale project van bisdom Gent dat begint op de eerste zondag van de advent op 28 november en loopt tot Pinksteren.
Wie is uitgenodigd voor dit doopproject? Ieder van ons! De uitnodiging om als gedoopte op weg te gaan geldt voor ons allen: jong of oud, lid van een religieuze gemeenschap, Bijbelgroep, verblijvend in een zorginstelling, voluit in het maatschappelijke leven nog actief, lid van jongere kerk,…
Hoe gaan we dit traject aanpakken? Het tochtboekje dat vanuit het bisdom wordt aangereikt kan ons hierbij helpen en begeleiden. Het is een ondersteuning voor onderweg. Die weg is begonnen bij onze eigen Doop. De meesten onder ons hebben dit niet bewust meegemaakt en er jaren overgedaan om er enig besef van te krijgen. Dit konden we ook merken in het getuigenis van Edith uit Kaprijke. Zij verwoordt hoe ze, hoewel gedoopt en gevormd in een door en door christelijke cultuur, pas als volwassen vrouw de weg van het persoonlijke geloof is beginnen gaan. Dat is vaak ook onze weg.
Voorbereiding Zoals bij elke tocht dienen er vooraf wat voorbereidingen getroffen. In het tochtboekje vind je een achttal tips om je voor te bereiden. Vanuit de parochie zullen we je hierin ook begeleiden en ondersteunen. Meer speciaal op zondag 28 november en op zondag 9 januari voorzien we alvast een specifieke inleiding op dit traject.
We willen iedereen van harte uitnodigen om alvast in het tochtboekje even te verwijlen. Het voorbereidingstraject al eens zelf door te nemen. Zodat je fris en voorbereid aan deze herbronningstocht kan beginnen!
Zoals reeds eerder vermeld hebben alle kerkgangers in het weekend van 13-14 november reeds een tochtboekje ontvangen. Er zijn nog boekjes beschikbaar voor de mensen die niet aanwezig waren, maar toch willen deelnemen aan het traject. In elk van onze kerkplekken liggen achteraan boekjes. Je mag gerust ook boekjes meenemen voor geïnteresseerde medeparochianen, familieleden of vrienden.
We wensen allen een mooie tocht toe !