‘Al wat we nu kunnen doen is helpen.’
Noodlot. Op woensdag 14 juli sloeg in de Ardennen het noodlot toe. De kracht van de natuur in de vorm van een ‘waterbom’ zorgde in een mum van tijd voor metershoge waterellende in het gebied rond Ourthe, Vesder en Maas… Via TV en sociale media kregen we hallucinante beelden te zien: mensen wachtend met een baby in de armen op het dak van hun huis. Het Rode Kruis riep op om zich te melden als crisisvrijwilliger, maar hierop kregen wij, mijn man en ik, geen reactie. Via sociale media/facebook/#waterellendeWallonië vonden we andere vrijwilligers die ook ter plekke mensen wilden helpen. Een dame uit het Leuvense coördineerde alles heel nauwgezet en stuurde ons naar Chaudfontaine.
Wat wij aantroffen vanaf de stad Luik en verder, was een ware ravage, net een oorlogsgebied: langsheen de straten metershoge brokstukken en modderhopen, een vreselijke stank van modderstroom die er uiteindelijk was achtergebleven, de bewoners die al dagenlang met man en macht aan het poetsen waren: puin scheppen en op straat gooien zodat de bulldozers het mee opruimen. Het idyllische Chaudfontaine bleek nu een desolaat gebied zonder kleur, zonder bloemen, enkel kapotte straten, natte huizen, straten met een continue berm van afval zoals wasmachines, diepvriezers, puin, brokstukken,…
Mensen zijn bijzonder weerbaar en rustig, gelaten. Maar toch op hun limiet. Tijdens de natuurramp hebben de meesten 2 a 3 dagen gewacht op de eerste verdieping of dak: op zich al een traumatische ervaring. Eens geëvacueerd vonden ze hun huis terug dat totaal verwoest was door de kracht van het metershoge water… Vensters ingebeukt, muren ingevallen… Al hun meubels en huisraad waren weg en kapot. ‘Nous avons tout perdu…’ zo klonk het dikwijls.
Oproep na driedaagse Deze driedaagse was voor ons beiden zo beklijvend en intens, dat ik vroeg om de geplande collecte in de weekendvieringen te mogen toelichten. Ik wilde de onmacht, de weerbaarheid, de dankbaarheid maar ook de kwestbaarheid en de onmacht van de mensen ginder weergeven. De TV beelden zijn schokkend maar als je daar ter plaatse bent, is het nog duizend keer meer indringend. De vreselijke stank alleen al van die modderstroom…
Tijdens deze oproep in de vieringen beloofden we om met de opgehaalde centen de mensen concrete spullen te gaan bezorgen in de komende week. De parochianen waren heel gul: 2700 euro werd opgehaald. Hiermee hebben deken Yvan en ikzelf woensdagnamiddag 28 juli aankopen gedaan. Zaken die de getroffenen nu onmiddellijk kunnen gebruiken: trekkers en dweilen, emmers, borstels, doeken, schoonmaakproducten,… maar ook minder ‘nuttige’ maar toch ‘nodige’ zaken voor een welbevinden zoals zeep, douchegel, geurkaarsen, deodorant, tandpasta, chocolade en koekjes, … Het boomkwekerijcentrum regio Wetteren schonk ook 200 lavendelplantjes. We vulden een camionette overvol en op donderdag 29 juli ’21 trokken we richting Chaudfontaine om alles te bedelen bij de mensen.
Hiermee raakten we de harten van de mensen. Ontroerend hoe mensen de tranen in de ogen kregen toen ze een bloemetje te zien kregen. Eindelijk iets moois, zo zei iemand. We reden van straat naar straat, ook in de ruimere omgeving van Chaudfontaine… We troffen er nog altijd de bittere ellende aan. Sommige mensen bleken kranig en weerbaar, anderen zaten volop in zak en as. Maar de aanwezigheid van zovele vrijwilligers deed hen deugd. Ze voelen dat we hen niet vergeten. Een dame vertelde ons ook dat de solidariteit zo sterk is geworden door deze ramp. Vroeger was het hier elk voor zich, maar nu zorgen we voor elkaar. Een lichtpuntje toch wel in deze duisternis.
Toekomst? De weg is nog lang. Heel lang. Mensen verlangen volop naar elektriciteit, warm water en oa wasmachine, meubels,… Maar dat is allemaal nog toekomstmuziek. Nieuwe keukens worden vb volop besteld maar kunnen pas in de maand januari 2022 geplaatst worden. Intussen behelpen ze zich met een gasvuurtje… De heropstart van de scholen zal ook niet evident zijn. Scholen daar zijn ook alles kwijt… Met onze Gabriëlparochie willen we oa met de rest van de collecte ook verder steun bieden.
Helpen: Ik eindig met de woorden van een militair die ons zei: dit is erger dan een oorlogsgebied. Ik heb er zoveel bezocht in mijn leven. Dit is erger. Het enige wat we nu moeten doen is HELPEN
Wie nog een bijdrage wil storten, kan dit doen op het rekeningnummer BE76 4441 7433 9195, van vzw Pastorale Werking van de parochie in Laarne en Wetteren, met de vermelding: " Hulp slachtoffers waterellende". We willen graag bij de opstart van het nieuwe schooljaar, ook steun bieden aan de scholen ter plaatse.
