Pasen: feest van hoop, geloof en liefde...
Binnen enkele dagen vieren we opnieuw Pasen. Alhoewel: dat vieren zal, net als vorig jaar, door de coronamaatregelen niet liturgisch kunnen gebeuren, jammer maar helaas.
Maar ook al mogen we in onze kerk niet samenkomen, Pasen blijft hoe dan ook het hoogtepunt van ons christelijk geloof. En wie ook maar een beetje gehoord heeft van het christelijk geloof, die weet dat de twee belangrijkste kerkelijke feesten Kerstmis en Pasen zijn. En die weet ook dat Kerstmis daarvan het meest populaire is, het meest romantische, een echt familiefeest, waar wij binnen de donkere winter gezellig bij elkaar komen en ons laten raken door het kleine kind in de kribbe.
Toch moeten wij zeggen dat binnen de christelijke traditie het zeker niet Kerstmis is dat het belangrijkste feest is, maar wel Pasen. En bij Pasen spreekt maar weinig romantiek, integendeel, en het leent er zich ook niet toe om heel veel beelden bij voor te stellen, maar toch is het dit feest van Pasen dat ons als christenen zo specifiek maakt, en dat ons onderscheidt van vele andere godsdiensten.
Want Pasen zegt ons dat er leven is verder dan de dood, dat de dood niet het laatste woord is, het laatste woord is aan het leven. Sinds die eerste paasdag is alles nieuw geworden: de droefheid en het diepe verdriet om stukgeslagen dromen, om de dood van hun grote voorbeeld Jezus, werd die paasmorgen omgedraaid in paasvreugde, het leven haalt de overwinning.
En om daar van te getuigen, tot op vandaag, zoeken wij, in normale omstandigheden, ook in onze kerk naar tekens en symbolen : de gewaden zijn wit, het frisse groen en het wit en het gele van lentebloemen drukken dit nieuwe leven uit. De lezingen spreken ons over nieuw leven, over de dood die vernietigd wordt, over een leeg graf. Maar op Pasen is vooral toch de paaskaars het sterkste teken, een symbool met een boodschap, de boodschap van Pasen, de boodschap van de verrezen Christus, die boodschap die elke christen in zich zou moeten dragen, en ze omvat maar 3 woorden, maar wel de drie belangrijkste uit elk mensenleven : geloof, hoop en liefde.
Pasen zegt dat God met ons, zijn mensen een levenslang verbond is aangegaan, dat duurt tot voorbij de dood. God gaat met ons een verbond aan van geloof en vertrouwen: Pasen is een feest van geloof. In de verrijzenis moet je geloven, je kan het niet wetenschappelijk verklaren, maar dat hoeft ook niet: als je echt in verrijzenis gelooft, dan ga je weer vertrouwen in het leven krijgen, dan ga je ook mogen ervaren dat je met geloof veel kunt bereiken, niet dat daarmee al onze problemen zijn opgelost, hoe graag we dat ook zouden willen, zeker in de dagen waarin we nu leven, en wat we nu meemaken in ons land en in onze wereld, maar wel dat wij zij hopelijk wat kunnen dragen.
Daarom is Pasen ook een feest van hoop: hoop dat geen inspanning of moeite ooit vergeefs zijn, hoop vooral dat alles ooit goed komt met onszelf en met onze wereld, als wij maar openstaan voor het steeds vernieuwende van Gods aanwezigheid in ons midden, hoop ook dat mensen weer mogen zien dat zij in vrede moeten trachten te leven met elkaar, en dat je met oorlogen en geweld niets oplost. En Pasen is natuurlijk vooral het feest van de liefde: de Liefde van God gaat zover dat zij zelfs de dood overwint: liefde overwint alles, sterker dan de dood is de liefde, dat zegt ons Pasen, en daarom is Pasen ook meteen een oproep om liefdevol in het leven te staan.
En van dit geloof, deze hoop en deze liefde is Jezus zelf, onze grootste Heer en Voorganger, hij heeft zo’n leven handen en voeten, maar vooral een hart gegeven, daarom is hij onze opgaande zon, onze nieuwe dageraad , die stralen wil naar alle mensen, zonder onderscheid.
We wensen jullie allen een zalig en vredevol Pasen, een Pasen vol geloof, hoop en liefde !
(Y.S.)
