Dit jaar ging de gezinsvakantie in het Zwitsers Chandolin door van 13 tot 21 augustus. Onze Gabriëlparochie was alweer goed vertegenwoordigd met 5 deelnemers. We vroegen hen om in enkele zinnetjes hun bevindingen neer te schrijven. Hieronder kan je enkele reacties lezen.
Deze vakantie in het Zwitserse Chandolin is zoveel méér dan gewoon vakantie.
Het is volop leven te midden van de prachtige natuur samen met medegelovigen. Er is een gezond evenwicht tussen inspanning en ontspanning zowel op geestelijk als lichamelijk vlak. De conferenties rond de H. Geest waren inspirerend. De bergtochten daagden ons dan weer fysiek uit.
Dankbaar dat we dit weerom hebben mogen meemaken.
(Mieke Morlion)
Chandolin,
Waar de gezonde berglucht dieper doet ademen
waar stevige wandelingen in de kuiten bijten
waar "Ghostbusters" door de boxen van Radio Ruach je 's morgens welgezind de dag in stuurt
waar vriendschap gevierd wordt aan een tafel vol culinaire verwenning
waar een overweldigend landschap ons nederigheid leert (met dank aan J. Brel)
waar het enthousiast meezingen in het gebed je naar de vrede in je hart brengt
waar je degelijk en, deskundig gebracht 'voedsel' vindt voor geloofsverdieping en -beleving.
kortweg: een weldaad voor lichaam en geest.
(Bart Buyle)
Een bijzondere ervaring: een heel verscheiden groep van 96 personen: gezinnen, gehuwden, alleenstaanden, weduwen, jong en minder-jong (de jongste deelnemer 5 jaar en de oudste 90 jaar) die 8 dagen lang in het prachtig decor van Zwitserland samen leeft, samen zingt, samen wandelt, samen bidt, samen ontspant, samen nadenkt over de vrucht van de Geest: liefde, vreugde, vrede, geduld, goedheid, vriendelijkheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing. We hebben de vrucht van de Geest daar ter plaatse zeker mogen ervaren. Nu we terug thuis zijn, gaan we proberen ze verder waar te maken in ons gewone leven van elke dag.
(Yvan Stassijns).
Chandolin 2022 was alweer een zinvolle en leerrijke editie. De overweldigende natuur van deze bijzondere mooie vallei te Zwitserland blijft zelfs na meer dan 10 jaar op rij er te mogen verblijven nog steeds fascineren. De stilte in het hoog- gebergte, de goddelijke verzichten van onder ander de Matterhorn laten een mens tot rust komen. De natuur, de ontmoetingen met geloofsgenoten in combinatie met conferenties met als thema” de gaven van de Geest” gaf voedsel voor het komende werkjaar. Na een vakantieweek op 2000 m hoogte in de bergen moet een mens sowieso terug afdalen naar het dal op weg naar huis, op weg naar de realiteit om daar in het dagelijks leven Gods droom een beetje gestalte te geven.
(Paul Rohaert)
